خطابه
۲۰
اسفند
اولین بار این شعر را در یکی از ضمیمیه های ماهنامه سوره دیدم خیلی خوشم آمد چون واقعا سخنی است که از عمق وجود برآمده و خالصانه است ، نه یک شعار . یعنی باور قلبی شاعر است.
خطابه
زنده یاد قیصر امین پور
سوگوارانه
با تابوتی سنگین بر شانه می‌گذشتم
عابران تماشاگر به من تنه می‌زدند
و به طعنه می‌گفتند:
«نمی‌توانند عاشقانه بخوانند
وگرنه زخم را سرودن تا کی؟
جنگ را سرودن تا چند؟»
تابوت برادرم را
از شانه برگرفتم
و بر زمین نهادم
دندان نفرتم را
از غلاف جگر به نعره برآوردم:
برای دیدن کامل شعر به ادامه مطلب بروید.
